ชื่ออังกฤษ: Mona Lisa Smile
ชื่อไทย: โมนาลิซ่า…ขีดชีวิตเขียนฝันให้บานฉ่ำ

ปีที่ออกฉาย: 2003

ครูช่างฝีมือที่มีความคิดอิสระแสดงให้หญิงสาวชาวเวลเลสลีย์อายุปานกลางในปี 1950 กลั่นกรองบทบาททางสังคมตามธรรมเนียมของตนแคทเธอรีนแอนวัตสันได้รับทราบตำแหน่งที่แสดงประวัติการทำงานในวิทยาลัย “Mona Lisa Smile” ที่มีชื่อเสียง วัตสันเป็นผู้หญิงที่ทันสมัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปี 1950 และมีความกระตือรือร้นในการทำงานฝีมือและการศึกษาของเธอ โดยทั่วไปการศึกษาทั้งหมดดูเหมือนจะยึดติดกับโอกาสของพวกเขาโดยยึดมั่นในการหาผู้ชายที่เหมาะสมที่จะแต่งงาน การศึกษาเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากและวัตสันรู้สึกว่าพวกเขามาไม่ถึงขีดความสามารถที่แฝงอยู่ แม้ว่าความผูกพันที่มั่นคงจะถูกล้อมรอบระหว่างอาจารย์ผู้สอนและการศึกษาไม่เพียงพอมุมมองของวัตสันก็ขัดแย้งกับวัฒนธรรมที่โดดเด่นของวิทยาลัยในปีพ. ศ. 2496 แคทเธอรีนแอนวัตสันศิษย์เก่าวัย 30 ปีกำลังศึกษาอยู่ในแผนกประวัติศาสตร์ศิลปะที่ UCLA และ Oakland State รับตำแหน่งแสดง History of Art ที่ Wellesley College ซึ่งเป็นโรงเรียนวิทยาศาสตร์ความงามส่วนตัวสำหรับสุภาพสตรีในแมสซาชูเซตส์

ในระดับห้าดาวของเธอแคทเธอรีน “โมนาลิซ่า…ขีดชีวิตเขียนฝันให้บานฉ่ำ” พบว่าการศึกษาของเธอยังคงเก็บเนื้อหาการอ่านและหนังสือชี้ชวนทั้งหมดไว้ดังนั้นเธอจึงใช้ชั้นเรียนเพื่อทำความคุ้นเคยกับงานฝีมือในปัจจุบันและสนับสนุนการสนทนาเกี่ยวกับประเด็นต่างๆเช่นสิ่งที่ทำให้เกิดผลงานที่ยอดเยี่ยม แคทเธอรีนได้รู้จักกับการศึกษาของเธอและพยายามกระตุ้นให้พวกเขาบรรลุผลสำเร็จมากกว่าการรวมกลุ่มกับชายหนุ่มที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเอลิซาเบ ธ “เบ็ตตี้” วอร์เรนเป็นนักอนุรักษ์นิยมที่ดื้อรั้นและตรงไปตรงมาอย่างลึกซึ้ง เบ็ตตี้ไม่เข้าใจว่าทำไมแคทเธอรีนถึงไม่ผูกปมและเรียกร้องให้มีมาตรฐานที่แพร่หลายเพื่อผลงานที่ดี เธอเขียนบทความสำหรับกระดาษของโรงเรียนโดยเปิดเผยเหตุผลที่เลี้ยงดูอแมนดาอาร์มสตรองในฐานะผู้ให้บริการคุมกำเนิดซึ่งทำให้อแมนดาถูกยกเลิก สิ่งพิมพ์ต่าง ๆ ทำร้ายแคทเธอรีนเพื่อผลักดันให้ผู้หญิงควรมองหาอาชีพที่ต่างจากการเป็นคู่สมรสและแม่ตามที่เสนอ เบ็ตตี้ไม่สามารถอดกลั้นที่จะแต่งงานกับสเปนเซอร์ได้ในขณะที่คนของพวกเขาได้จัดระเบียบและคาดว่าจะมีข้อยกเว้นจากการไปเข้าชั้นเรียนในฐานะผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว อาจจะเป็นไปได้แคทเธอรีนเรียกร้องให้เธอแยกออกจากความชอบธรรมและการมีส่วนร่วมทำให้เกิดการปะทะกันมากขึ้น